ZEİGARNİK ETKİSİ

İnsanlar bazen kaybettiği kişiler için üzülüyor.Hatta kaybettiği sırada kahroluyor.Yerine asla birini koyamayacağını düşünüyor.Hayattan tad alamamaya başlıyor çünkü nefes kadar yakınında bildiği insanı kaybetmiştir.

Evet yarıyolda bırakılmışlık hissi insana acı veriyor.İnsan yalnızlık denen şeyden korkmuyor da işte bu yarım kalan birçok şeyi tamamlayamama korkusu insanı bitiriyor.İnsan kaybettiği kişilerin yokluğuna sadece bir süre üzülüyor.İşte onu üzen kısım ise zeigarnik etkisinden kaynaklı .Yarım kalmış işler,yarım kalmış duygular herşeyden önce birilerine teslim edilmiş ve yolun tam ortasında bırakılan işler ,duygular ,emekler....

Evet insan bir süre üzülüyor fakat her aklına geldiğinde yine kısa süre daha o süreye eklenince ozaman tahribat artıyor. 

Ama farkında olmadan bu üzülme süresini giden kişiye bağlıyor .Sanıyor ki yeri doldurulmaz,mükemmelin adını giden o kişiye veriyor.Fakat yanlışa yanlış ekliyor farkında bile değil.Boşuna üzülüyor diyemem tabiki de güzel yaşanmışlıkları geride bırakan bir insan hemen öyle mutlu olamaz.Fakat onu üzen asıl şeyin zeigarnik etkisi olduğunu da artık öğrenmeli diye düşünüyorum.Bu etkinin ne demek olduğunu bilmek sizi yarıyolda bırakan kişilerin değersizliğini anlamaktır.Artık üzülmemesi gereken zamanların geldiğini bilmektir.Kırılan parçaların yerine daha iyileriyle kendini görebileceği aynalar üretmenin zamanının gelip de geçtiğini anlatacaktır bu esrarengiz etkiyi bilmek.Sizi gideni geri getirmeye çalışmak yerine onun doğru ve sizi hakeden kişi olmadığını size vurgulatacak olan işte bu etkidir.Madem sizin doğrularınız bu kişiye ağır geldi ve taşıyamadı o zaman  bu matemi her gün içinizde büyütmenize gerek olduğunu düşünmüyorum.Okişi kaybedilmeyi sonuna kadar zaten haketmiştir.Her gün cenaze kaldırmak o kişiyi her defasında onurlandırmak olur diye düşünüyorum.....

....

....

..

YAZININ DEVAMI ÇIKACAK OLAN KİTABIMDA TABİ BELKİ DE 2. KİTAPTA :))