Keman ağlıyor 28 AĞUSTOS CUMA

Farid Farjad Kemanı ağlatan adamm...  Barış Baturla beraber dinleme fırsatı da bulduk geçen sene... Her defasında farklı şarkı çaldı fakat ben her defasında hiçliği duydum...Hiçlik insana aslında bir hiç olduğunu hatırlatıyordu çünkü....

Hiçlik acizliklerimizi,savaşlarımızı,kavgalarımızı,utançlarımızı,hatalarımızı hatırlatıyordu....Çünkü hiçlik insana kendini anlatır  her dinleyişte...Pişmanlıklarıyla yüzleştirir çoğu zaman...


 Hiçsin işte günü geldiğinde bir avuç topraksın....Daha neyin kavgasındasın...Neyin paylaşamamazlıklarındasın...Neyin boşluğundasın ...Hani nerdesin? ....Hangi aymazlıktasın?....Hep var olacağını mı düşünüyorsun?Onun için midir ki bu kadar bencilsin emsallerine nazaran?Onun için midir ki hep kırıcısın hep döken,kıran,parçalayan tarafsın....?


 Aslında ne güzel olur hiçliğinin farkına varabilsen ?Ne güzel olur savaşmasan....Ne güzel olur sadece  kırıklar biriktirmesen...Hiçliktesin ki ama farkında da değilsin ki bu haldesin....Hiçliktesin ama bir o kadar da varlığım hiç bitmeyecek diyenlerdensin....Aslında bembeyaz bir kefensin ama onunda günü gelmediği için görmezden gelmektesinn.....Aslında yoksun ,hiçsin dedim ya hiç kadar bile değilsin.....Gülmektesin, ağlamayı unutmuşluktasın ama bir okadar da boşluktasın aslında .....


Hiçliğimi biliyorum ki sana hiçliğini hatırlatabiliyorum....Sen ne kadar  kefensen bende o kadar hiçim...Sen ne kadar yoksan,ne kadar boşsan ben ise o kadar varım,senin olmadığın kadarıyla buradayım,ama senden çok öndeyim çünkü ben hiçliğimi bilerekten yaşıyorum ....Ve senin ve senin gibilerin kaybeden taraflarından kazanan kişiyim...Yani beni ben yapan senin tadamadığın benim ise bir o kadar içtiğim hiçliğim....